Σ’ είδα να στέκεσαι  μακριά,

γυμνή σκιά και γελούσες

για το θράσος μου

ν’ αναζητώ το πάθος σου

ακόμα και στην άρνηση σου,

ήσουν εσύ και το μέλλον

ευλογημένη εσύ κι ο χρόνος,

ήσουν ο πόθος μου όσον κανένας πόθος,

τα πουλιά βρίσκονταν ακόμη στη φωλιά τους,

όταν ο ήλιος σηκώθηκε κι οι αχτίνες του χόρευαν γύρω σου,

έσβησες όπως ήρθες,

μα πρόλαβε μια ματιά σου

να μου χαρίσει την αθανασία.