Αύριο...

Κάθε βράδυ ξαναγυρίζω, στο ίδιο μέρος

Και μπροστά στο καθρέπτη

Φορώ  τ’ αληθινό μου πρόσωπο

Όσες φορές και να ξαναγύρισα

Ποτέ  ο ίδιος δεν ήμουνα

Στα κουρασμένα μάτια μου

Ξεχειμωνιάζουν οι μάταιες μέρες μου

Άδειες σαίτες στον αργαλειό

Το χρόνο  μου υφαίνουν

Στάλα – στάλα η ζωή μου χάνεται

Αύριο θα γράψω ένα ποίημα

Αύριο.......

15 Ιουλίου

Πως άλλαξε έτσι ξαφνικά ο καιρός

Ο καύσωνας του Ιουλίου, ίσως να φταίει,

Η υγρασία του μεσοκαλόκαιρου, ποιός να ξέρει

 

Καίνε απ’ τον  ιδρώτα τα μάτια μου

Και από το λαιμό μου κρέμονται σαν χάντρες

Τεράστια, βρώμικα και δυσκίνητα ζώα

Έγειρα να κοιμηθώ,  κι ας είχα χάσει

Τα πάντα, σαν σε μια παρτίδα, μονόπολης

Ελπίζοντας την άλλη μέρα πως θα κέρδιζα

 

Και όμως ο αέρας βαρύς, ούρλιαζε,

‘ πάμε παρακάτω’, και με ματωμένο μαντίλι

Σφούγγιζε τα λιπώδες χείλη του.