Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

Σαν μια κλεψύδρα από στάχτες κι αποκαΐδια
κύλισε η ζωή μου,
πάει, τέλεψε,
κι έφθασα στο τέρμα δίχως να το καταλάβω,
τις τελευταίες κουκίδες  τώρα μετρώ
κι αναμετριέμαι με τις αλήθειες μου,
καταμετρώ  τις σάπιες πληγές
των προδομένων ονείρων μου,
παραδέχομαι την ήττα μου
και ντροπιασμένος σκύβω το κεφάλι,

ο Εφιάλτης,   ήμουν  εγώ! 

Τρίτη 22 Μαρτίου 2016

Το ημερολόγιο ενός πρόσφυγα

Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες μέρες είμαι
στοιβαγμένος σε μια ξύλινη βάρκα,
εδώ μέσα οι άνθρωποι δεν μιλούν, δεν κινούνται και
δεν έχει χώρο  για να ξαπλώσεις, απλά,
ακουμπά ο ένας στον άλλο κι οι ακρινοί στα σάπια  τοιχώματα,
κοιμόμαστε όρθιοι,  και μοιραζόμαστε  το ίδιο όνειρο, ένα καρβέλι ψωμί,
εδώ κάτω δεν υπάρχουν παράθυρα να μπει λίγος αέρας,
κάπου στον οροφή όμως τ’ αμπαριού,  είδα μια τρύπα,
αλήθεια σας λέω, είδα φως κι ένα κομμάτι ουρανού,
Σας σκέφτομαι πολύ, και μαραζώνω, γιατί,
δεν μπορώ να μάθω νέα σας και δεν ξέρω πως περνάτε,
τώρα που γράφω,  δεν ξέρω αν κοιμάστε ή αν είστε ξύπνιοι
αν όμως ψάχνετε στα σκουπίδια, θα είναι μέρα,
αν πάλι έχετε κρυφτεί στο υπόγειο , θα ‘ναι νύχτα,
όμως το ξέρω, δεν κάνει καμιά διαφορά,
οι άνθρωποι είναι ανήμερα, βάρβαρα σκυλιά,
και σκοτώνουν όλες τις ώρες,
αλήθεια πόσο θάθελα αυτή την ώρα,
στην άκρη ενός δρόμου να σταθώ, κι όποιος περάσει να του πω,
Φίλε κι αδελφέ, κοίτα με στα μάτια
δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς, τίποτα για να μισήσεις
Όχι, δεν είμαι ο αλλοδαπός, δεν είμαι ο παράνομος κι ο ξένος,

Κοίτα με, άνθρωπος είμαι κι εγώ, άνθρωπος σαν κι εσένα.

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2016

Σ’ είδα να στέκεσαι  μακριά,
γυμνή σκιά και γελούσες
για το θράσος μου
ν’ αναζητώ το πάθος σου
ακόμα και στην άρνηση σου,
ήσουν εσύ και το μέλλον
ευλογημένη εσύ κι ο χρόνος,
ήσουν ο πόθος μου όσον κανένας πόθος,
τα πουλιά βρίσκονταν ακόμη στη φωλιά τους,
όταν ο ήλιος σηκώθηκε κι οι αχτίνες του χόρευαν γύρω σου,
έσβησες όπως ήρθες,
μα πρόλαβε μια ματιά σου

να μου χαρίσει την αθανασία.