Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

Στιγμές

Δεν ήταν ο άνεμος, ούτε κι η βροχή
παρά κάτι σπασμένοι φθόγγοι και λέξεις ιδρωμένες
που ξέφευγαν απ’ το λαρύγγι του
καθώς έσκυβε μ’ ευλάβεια και φιλούσε τον αστράγαλο της

Με τα χείλη ανέβηκε πιο πάνω και την στιγμή
που οι ρόγες της άγγιξαν  το στόμα του,
γρύλλισε σαν αγρίμι και με δύναμη και άξεστο τρόπο
χούφτωσε δυνατά τους μηρούς της και την έκανε όρθια δική του,
κι αυτή του έλεγε πρόστυχα λόγια, και με τα νύχια,
τον κρατούσε αιχμάλωτο μέσα στο κορμί της.



Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

Πόθος

Νύχτωσε, κι ο πόθος ουρλιάζει,
αγρίμι μοιάζει που ξαγρυπνά,
με  χείλη φλογισμένα ταξιδεύει στο κορμί σου,
ψάχνοντας τον πολύτιμο, κρυμμένο σου ανθό,
γίνεται τότε φιλί υγρό  και τον γλυκοποτίζει,
τα σέπαλα του ανοίγουνε, δροσιά στα πέταλα του
και βίαια γέρνει  ο στήμονας στον ύπερο

κερνώντας τη δίψα του  με άγριο οργασμό

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

Ιθάκη

Γέμισαν οι δρόμοι ανθρώπους σκυφτούς και σκυθρωπούς
Χωρίς ίχνος χαμόγελο στα χείλη και με βήματα βαριά
Έχουν πεισθεί πως όλα είναι ένα ψέμα
Και καμιά Ιθάκη πλέον δεν τους καρτερά
Άνθρωπε ξύπνα, κοίτα μπροστά σου και προχώρα
Άνοιξε τ’ αυτιά σου στις σειρήνες, πέρνα χωρίς φόβο
Από την Χάρυβδη και τη Σκύλλα,
Ξέχνα το πλάνο φιλί της Κίρκης και την Καλυψώ
Μπορεί ν’ αργήσεις, ίσως στο σπίτι σου γέρος πια γυρίσεις
Όμως σαν φτάσεις και της Πηνελόπης  το κορμί γευτείς
Τότε θα δεις πως άξιζε όλη αυτή η διαδρομή
Και νέος πάλιν θα γενείς, παιδιά θ’ αποκτήσεις

Και μια νέα αυγή για σένα θα ροδίσει

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014


Τώρα είναι αργά

 

Σου είχα χαρίσει έναν ήλιο δικό σου

που καιγότανε μόνο για σένα,

μα δεν σου αρκούσε, κι απερίσκεπτα

τον κλείδωσες σ ένα υπόγειο

κρύο κι υγραμένο για να τον έχεις,

όπως έλεγες και γελούσες,

μετά, τις κρύες μέρες του χειμώνα.

Τώρα που οι μέρες έγιναν βροχερές

κι έξω φυσάει λεπίδια ο αέρας

και την πόρτα δεν σου κτυπάει κανείς

θυμήθηκες τον ήλιο που ήτανε ολόδικος σου,

πήρες το σκουριασμένο πια κλειδί να τ’ ανοίξεις

μα βρήκες μόνο νεκρές αναμνήσεις

κι αποκαΐδια από μι’ αγάπη που κάποτε

έλαμπε σαν ήλος για να ζεσταθείς.

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014


Εσύ

 

Απόψε σε σκέφτομαι πολύ, σιωπή,

ακούγεται μονάχα τ’ όνομα σου

και δεν είναι κανείς, ούτε κι εγώ,

παρά μόνο είναι η φωνή της ψυχής μου που σε καλεί

Απόψε απεγνωσμένα στους δρόμους τριγυρνώ

σαν ναυαγός στη σχεδία κι αργά με καταπίνουν τα σκοτάδια,

κοιτώ τα πρόσωπα των περαστικών κι είναι όλα εσύ

εσύ το ταξίδι, εσύ ο δρόμος, ο ουρανός,

εσύ η διαδρομή, εσύ κι ο προορισμός,

Απόψε σε θέλω πολύ, και σ’ ένα παιγνίδι μέσα

από απανωτούς σπασμούς και σιωπές

ανάβω φωτιές στο κορμί μου να ραγίσω το πηχτό έρεβος

την μορφή σου απόψε που έχω τόση ανάγκη να δω,

κι έχει ένα φεγγάρι χλωμό, μαχαιρωμένο που αιμορραγεί,

μια σταγόνα του είσαι εσύ που θέλω μέσα της να πνιγώ.

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014


Απόπειρα γραφής

 

Όλες οι λέξεις απόψε έχουν την ίδια γνωστή φωνή,

χιλιογραμμένες, ανούσιες, χωρίς χρώμα και μυρωδιές,

βαριεστημένα τραβάω ευθείες τεμνόμενες γραμμές,

κι έτσι ξαφνικά, δίχως να το σκεφτώ

χωρίς οίκτο πετώ το παλιό μου τετράδιο που περιέχει

ορθογραφημένες σκέψεις και σημειώσεις, και φωνάζω,

καιρός να γράψω αλλιώς
 

Μαυρομολυβιάζω με πάθος λευκές σελίδες,

με μια αλφαβήτα αλλιώτικη, γεμάτη καμπύλες,

δεν περιέχει σύμφωνα και φωνήεντα

παρά μόνο  μήτρες και φαλλούς

τις παρακολουθώ να συνουσιάζονται

και να σχηματίζουν λέξεις νεογέννητες

που γεννοβολούν όνειρα και ελπίδες ζωής.