Αν γράψω απόψε
Η νύχτα με προσπερνά γρήγορα κι αδιάφορα,
σταμάτησα να
μετρώ πια τις ώρες που όλο και λιγοστεύουν,
Μαζί τους χάνονται
κι οι λέξεις, και μένουν άδειες οι κόλλες
κι ας νοιώθω τις
ιδέες να μου γαργαλάνε το μυαλό.
Μεσάνυχτα, κι οι
φωνές μέσα μου δεν λένε να σωπάσουν,
μα εγώ
αντιστέκομαι, δεν υπηρετώ τα λόγια,
κι αν υποκύψω και
γράψω κάποιες λέξεις
απόψε θα είναι
θλιμμένες, θα είναι μελαγχολικές ,
αιρετικές κι
αναρχικές, θα είναι φωτιά, νερό και λάβα,
Δεν θα είναι
ποίημα, ούτε καν στίχος,
θα σβήνουν και θα
χάνονται,
δεν θα μπορούν να
μείνουν στο χαρτί, γιατί θα είναι,
παιδιά της θάλασσας,
παιδιά τ’ ανέμου, και θα μένουν ζωντανά
μονάχα όταν
ελεύθερα πετούν και ταξιδεύουν.
