Ο  εαυτός μου

Οι άνθρωποι μου χαμογελούν

δίχως ίχνος υποψίας,

γιατί νομίζουν πως είμαι ήσυχος κι αθώος

Μα εγώ,  όλο κοιτάζω το ρολόι

γιατί καλά το ξέρω πως,

όπου και να ‘ ναι θα ‘ρθει ο επιδότης,

Δεν μπορεί, αφού  είμαι ένοχος ,

εγώ το ξέρω,  έχω φταίξει

Όλοι με καληνυχτίζουν

μα δεν ξέρουν πως  ποτέ μου δεν κοιμάμαι,

Φοβάμαι τα φαντάσματα, φοβάμαι  Τις κραυγές

αυτών που δολοφόνησα

χωρίς να έχουν φταίξει

Κανείς δεν μπορεί να δει στα μάτια μου

τα νεκρά όνειρα που ‘χω κρεμάσει

και τις κηλίδες απ’ το αίμα

που μαρτυράν την ενοχή μου,

γιατί έμαθα καλά να κρύβομαι , εντός  μου

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πόσο φοβάμαι,

μα, εκείνον που τρομάζω πιο πολύ

είναι ο εαυτός μου, είναι αυτός ο άγνωστος

που κρύβεται εντός μου.