Μάνα

 

Ωσάν τα σκασμένα απ’ τη δίψα

χωμάτινα χείλια της γης

αχνίζουν καθώς ρουφάνε με λαχτάρα

τις νερένιες σταγόνες της βροχής,

όμοια κι’ κι’ η ψυχή μου

γλυκαίνει μ’ ανείπωτη ηδονή

όταν στα σπλάχνα μου μια λέξη

αργοστάζει, Μάνα, και με κερνά

γαλήνη και δύναμη ζωής.

 

02/05/2013