Θα ξεριζώσω το Όνειρο
με δόντια και με νύχια.
Μια σταγόνα αίμα σου, άλικο,
μυρωδιά απ' τον ιδρώτα σου,
και ένα νύχι νεκρής σελήνης
σ' Άγιο δισκοπότηρο θα βάλω.
Θα το σφραγίσω ερμητικά
με ξόρκια μάγισσων τρελών
όσο κρατάει μια φέτα μέρας
και μια ρανίδα νύχτας.
Νέκταρ αμαρτωλών Θεών θα μεταλάβω.
Από τα χείλη σου θα πιω,
έρωτα σκοτεινό και θα παραλογίσω.
Ένα κομμάτι ωδής
στην σάρκινη αποχαλίνωση
στο σώμα σου θα γράψω.
Αλάτι απ’ τον ιδρώτα σου
στα ξεραμένα χείλη μου θ’ απλώσω.
σταλιά - σταλιά, θα πιω,
χυμό απ' το κορμί σου
σταγόνα να μην πέσει στη γη
σπατάλη να μην γίνει.
Θα πάρω αίμα από έκπτωτο Άγγελο
απαλλαγμένο από το ανήθικο.
Θα ορμηνέψω το νεκρό χρησμό, και
ξεραμένες φλέβες θα κάψω
στ’ άνεμου το δρόμο.
Θα γευτώ τη στάχτη που θα μείνει,
και με αφρούς στα χείλη
γονατιστός μπροστά στα
γκρίζα, σκοτεινά, και
πέτρινα λαγόνια σου
θα χύσω αίμα και ψυχή
και στο κενό μαζί σου θα χιμήξω.
