Εγώ θέλω να σου μιλήσω για το αγέρι.
Τι είναι το αγέρι;
Οι ανάσες του στα ζεστά μας καλοκαίρια είναι χάδι δροσιάς.
Το χειμώνα ξυπνούν την τρυφερότητα της ζεστής γωνιάς... της
οικογενειακής θαλπωρής. Ομως το αγέρι είναι και ο καλύτερος
σύντροφος των ποιητών που αφουγκράζονται
τα μηνύματα που κουβαλά από τους ορίζοντες του κόσμου.
Και τα μηνύματα που αφουγκράζονται οι ποιητές είναι
τελείως διαφορετικά. Αγγίζουν το βάθος και φτάνουν στην καρδιά της
αλήθειας. Ο αέρας είναι ο απόκρυφος ταχυδρόμος
των οριζόντων... είναι ο πιο συμπαθής χαμάλης...
είναι εκείνος που κουβαλά τη μυστική ευχή μιας
μάνας που στέλνει στις σιωπές της στο ξενιτεμένο
της σπλάχνο. Ακόμη κουβαλά τις μυρωδιές του
κόσμου... των οριζόντων... της γης. Οι ναυτικοί σε
δαύτον διαβάζουν τις αλλαγές του καιρού... το αγέρι
είναι αυτό που κουβαλά τη μυρωδιά της βροχής που
με τόση λαχτάρα καρτερά ο γεωργός.Μα είναι κι
αυτός που φορτώνεται τον ψυχισμό ενός λαού. Την πίκρα και τη
χαρά του. Την ελπίδα και το πάθος του. Ολα πλανιούνται στ’
αγέρι και τίποτε δεν μένει κρυφό απ’ αυτό. Και τι περίεργο στ’
αλήθεια. Ενώ δεν έχει λόγια... ενώ στο γαλαζόχαρτο του ουρανού
δεν υπάρχει καμία γραφή, όλοι μπορούν να «διαβάζουν» ό,τι
κουβαλάει. Και δαύτο είναι που φέρνει τη χαρά, την αισιοδοξία
ή την πίκρα. Ολα τα νιώθουμε να κινούνται στ’ αγέρι. Δεν
υπάρχει τίποτε πιο άπιαστο και άδηλο στον κόσμο κι όμως να
λέει τόσα πολλά.
