Πως ρυτιδώνει το κορμί
Στο άγγιγμα της δικής σου ανάσας
Πως τρίζουν οι φλέβες στο άκουσμα της φωνής σου
Συγκλονίζεται και τρέμει το κορμί μου
Σιγανομουρμουρίζει το αίμα στις φλέβες μου
Άκου...βρυχάται ..τ’ όνομα σου ζωγραφίζει.
Άγριες πινελιές το πάθος χαράζει
δίχως τέλος, δίχως αρχή
γλυκός ο πόνος...Αχ!...πως τον ζητά,
σαν δροσερή ανάσα, μέσα να λουστεί
η καμένη από την δική σου λάβρα,
χαμένη στην μαύρη άβυσσο ψυχή μου!
