Άτιτλο

είναι κάτι βράδια βουβά και σκοτεινά

π’ όμορφα κρύβουν το δάκρυ στο σκοτάδι

το βλέπει μόνο το φεγγάρι και

ουρλιάζει σαν τσακάλι που πονά