Σάββατο 30 Μαΐου 2015

Δεν είναι που το φεγγάρι απόψε είναι ωχρό, και μελαγχολώ
είναι γιατί  χαϊδεύω το  μισό απ’ το κρεβάτι μου, κι είναι αδειανό.
Δεν είναι γιατί η νύχτα είναι σκοτεινή και με τρομάζει
είναι που μοιάζει με το χρώμα των θηλών σου, και σ αποθυμώ.
Δεν είναι η βροχή που με γεμίζει θλίψη
είναι γιατί μοιάζει με τον ιδρώτα που κεντά τις ρόγες σου
και κυλά ανάμεσα στην άβυσσο των κρυσταλλένιων σου βυζιών.
Δεν είναι η αψάδα του χώματος που με τρελαίνει
είναι που η μυρωδιά σου που πλανιέται στην κάμαρα μου.
Δεν είναι που  ο αέρας  φυσά υγρός και με πονά
είναι η υγρασία ανάμεσα στα πόδια σου
που με κερνά με σύνδρομο στερητικό.


Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή « Νυκτερινές εφιδρώσεις»