Μετά από τόσο καιρό

τι δύσκολο να σε δω και να σου χαμογελάσω,

να καμωθούμε κι οι δυο ότι είναι όλα όπως παλιά,

να μιλήσουμε για μια ζωή που να μας ανήκει

να πω ότι γνωρίζω κάθε μονοπάτι στο κορμί σου

ν' αναπνεύσω τη μυρωδιά σου και να πω

στα σίγουρα ότι είναι η δική σου

Μετά από τόσο καιρό

πώς να μιλήσουμε γι' αυτά, τα απλά πράγματα

που νοστιμεύουν και δίνουν γλύκα στη ζωή μας,

μόνο το αγκάθι του να ζούμε μακριά ο ένας απ’ τον άλλο,

κάνει τη  γουλιά του καφέ  ακόμη πιο πικρή

κι εφιάλτες τα όνειρα που κουβαλάει η αγρύπνια