Ματαιώσεις
Αφαιρώ κάθε έννοια και
νόημα από τις λέξεις,
φτιάχνω εικόνες με ήχους
και με χρώματα αισθήσεις,
σκοτώνω τ’ όμικρον κι αλλάζω
το γιώτα σε ήτα
κι όλοι οι λίθοι μετατρέπονται
σε λήθη
Τα τείχη μου
εξαφανίζονται,
εκτείνομαι στ’ άπειρο του
ιδανικού
και βουλιάζω οδυνηρά
μέσα στις ματαιώσεις μου,
τίποτα όμως δεν έχει
ξεχαστεί
κι αυτή η σιωπή π’
απλώνεται ηδονικά
δεν με ξεγελά, δεν
υπήρξε ποτέ της αθώα,
πριν από λίγο μ’ είχε
σκοτώσει.
