Ο πόνος

Μην με κοιτάς που ποτέ μου δεν κλαίω,

είναι γιατί οι μεγάλοι πόνοι, είναι βουβοί,

κι είναι που μοιάζουμε πολύ  η θλίψη κι εγώ,

 αν όμως είχες κι εσύ κάποτε  πονέσει πολύ,

τότε θα μπορούσες μέσα μου να δεις

ένα φουρτουνιασμένο ωκεανό γεμάτο δάκρια

Μην με κοιτάς απορημένη σαν κλείνω τις πληγές, με λόγια,

είναι που χωράνε ακριβώς  στις χαρακιές μου,

κι αν πικρό χαμόγελο στα χείλη μου φυτρώνει

καθώς μετρώ αυτούς τους λίγους που πιστοί

μείνανε κοντά μου, την ώρα αυτή της  θλίψης,

είναι που ξέρω πως οι καρδιές ραγίζουν μόνο μια φορά

την  επόμενη φορά θα είναι απλά, ακόμα ένας πόνος