Το ‘Σημάδι του Ταύρου’ είναι ένα παράτολμο και ασυνήθιστα πρωτότυπο λογοτεχνικό εγχείρημα. ‘Όχι μόνο επειδή στο βιβλίο τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, παρόντος και παρελθόντος, εχθρών και φίλων, οικείων και ξένων είναι ρευστά, αλλά και επειδή στη διάρθρωση της αφήγησης του διαφορετικές θρησκείες, παρελθόν και παρόν, ο εαυτός και ο άλλος συνυφαίνονται, αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοκαθρεφτίζονται με απαράμιλλα γοητευτικό τρόπο.

H αγωνιώδης και βασανιστική αναζήτηση του σημαδιού του ταύρου με γρίφους και κρυπτικούς κώδικες αποτελεί αφορμή μυθοπλαστικής άσκησης από το Γιάννο Λαμπή αλλά και προνομιακό πεδίο προβολής των πολλών, σύνθετων και αντιφατικών όψεων του ιστορικού και ανθρωπίνου δράματος των ηρώων. Στη λεπτή προβληματική των σχέσεων πίστης- θρησκείας- εκκλησίας ο συγγραφέας προβάλλει ερωτήματα, σκιαγραφεί αντιφάσεις, χωρίς να δίνει οριστικές απαντήσεις. Χωρίς, κυρίως, να αγιοποιεί ή να δαιμονοποιεί. Αυτό δεν είναι άλλωστε η ουσία της λογοτεχνίας;

Ο Λαμπής από τις πρώτες σελίδες τείνει το χέρι του στον αναγνώστη. Αποκτά την εμπιστοσύνη του αλλά και την προθυμία του να αφεθεί στο ρυθμό και την ένταση της γραφής. Με φαντασία και μυθοπλαστική ευχέρεια ο συγγραφέας ξεδιπλώνει την αφήγηση του παίζοντας διαρκώς με αντιθέσεις ανάμεσα στο απρόοπτο και το προβλέψιμο ανάμεσα στο απόλυτο του πάθους και του πόθου και την πεζότητα της καθημερινότητας των ηρώων του.

Στον ασθματικό ρυθμό της αφήγησης οι ήρωες μοιάζουν περισσότερο με ιδεότυπους παρά με χαρακτήρες. Φορείς αντίθετων, υποτίθεται, θρησκειών, συνάπτουν μεταξύ τους αδυσώπητες σχέσεις συνενοχής, ενώ αλληλοσπαράζονται παράλληλα για την αναγνώριση της αθωότητας τους και το κυνήγι της εξουσίας. Είναι πολλοί οι ήρωες που χαρακτηρίζονται από αυτή τη δεσπόζουσα αντίφαση. Κηρύσσουν το λόγο του δικού τους θεού, αισθάνονται διασφαλισμένοι απέναντι στην αμαρτία, υποθάλπουν με μαεστρία ένα σωρό συνωμοσίες και νίπτουν εν τέλει τα χείρας τους. Με άλλα λόγια είναι ήρωες που μέσα στη σκοτεινή γοητεία τους χαρακτηρίζουν την εποχή μας, τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα της.

Άριστος Τσιάρτας ( Προιστάμενος της αρχής κατά των διακρίσεων)