Οδός μοναξιάς

Τι αχρείαστος , και τι σπατάλη αυτός ο θάνατος
Και να παραμένεις άταφος
Καθισμένος σε ένα χαλί, πνιγμένος σε καπνούς
Και στα κτυπήματα ενός σπασμένου παραθύρου
Μιας κάμαρας με γκρεμισμένες πόρτες
Σε σπίτια που οι τοίχοι έχουν σαπίσει
Κι απέξω σβησμένη οδός και νούμερο