Όταν βαραίνουνε τα σύννεφα

ξέρει ο ποιητής, και βλέπει

 

Σκιές στους τοίχους γίγαντες

να φυτεύουνε όνειρα

να σπουδάζουν οράματα

 Ακούει, λαθρέμπορων φωνές

να σπρώχνουνε το χαμόγελο σε γέλιο

 

Σεργιάνι βγαίνει, σ’ ένα όνειρο λιβάδι παπαρούνες

με χιλιάδες ηλιοτρόπια να λατρεύουν το φως

Παραλογίζεται και φωνάζει

Πως Θα σαρκώσεις το μέλλον του παρελθόντος;