Εσύ

 

Απόψε σε σκέφτομαι πολύ, σιωπή,

ακούγεται μονάχα τ’ όνομα σου

και δεν είναι κανείς, ούτε κι εγώ,

παρά μόνο είναι η φωνή της ψυχής μου που σε καλεί

Απόψε απεγνωσμένα στους δρόμους τριγυρνώ

σαν ναυαγός στη σχεδία κι αργά με καταπίνουν τα σκοτάδια,

κοιτώ τα πρόσωπα των περαστικών κι είναι όλα εσύ

εσύ το ταξίδι, εσύ ο δρόμος, ο ουρανός,

εσύ η διαδρομή, εσύ κι ο προορισμός,

Απόψε σε θέλω πολύ, και σ’ ένα παιγνίδι μέσα

από απανωτούς σπασμούς και σιωπές

ανάβω φωτιές στο κορμί μου να ραγίσω το πηχτό έρεβος

την μορφή σου απόψε που έχω τόση ανάγκη να δω,

κι έχει ένα φεγγάρι χλωμό, μαχαιρωμένο που αιμορραγεί,

μια σταγόνα του είσαι εσύ που θέλω μέσα της να πνιγώ.