Στιγμές

Δεν ήταν ο άνεμος, ούτε κι η βροχή

παρά κάτι σπασμένοι φθόγγοι και λέξεις ιδρωμένες

που ξέφευγαν απ’ το λαρύγγι του

καθώς έσκυβε μ’ ευλάβεια και φιλούσε τον αστράγαλο της

Με τα χείλη ανέβηκε πιο πάνω και την στιγμή

που οι ρόγες της άγγιξαν  το στόμα του,

γρύλλισε σαν αγρίμι και με δύναμη και άξεστο τρόπο

χούφτωσε δυνατά τους μηρούς της και την έκανε όρθια δική του,

κι αυτή του έλεγε πρόστυχα λόγια, και με τα νύχια,

τον κρατούσε αιχμάλωτο μέσα στο κορμί της.