Ιθάκη

Γέμισαν οι δρόμοι ανθρώπους σκυφτούς και σκυθρωπούς

Χωρίς ίχνος χαμόγελο στα χείλη και με βήματα βαριά

Έχουν πεισθεί πως όλα είναι ένα ψέμα

Και καμιά Ιθάκη πλέον δεν τους καρτερά

Άνθρωπε ξύπνα, κοίτα μπροστά σου και προχώρα

Άνοιξε τ’ αυτιά σου στις σειρήνες, πέρνα χωρίς φόβο

Από την Χάρυβδη και τη Σκύλλα,

Ξέχνα το πλάνο φιλί της Κίρκης και την Καλυψώ

Μπορεί ν’ αργήσεις, ίσως στο σπίτι σου γέρος πια γυρίσεις

Όμως σαν φτάσεις και της Πηνελόπης  το κορμί γευτείς

Τότε θα δεις πως άξιζε όλη αυτή η διαδρομή

Και νέος πάλιν θα γενείς, παιδιά θ’ αποκτήσεις

Και μια νέα αυγή για σένα θα ροδίσει