Πόθος

Νύχτωσε, κι ο πόθος ουρλιάζει,

αγρίμι μοιάζει που ξαγρυπνά,

με  χείλη φλογισμένα ταξιδεύει στο κορμί σου,

ψάχνοντας τον πολύτιμο, κρυμμένο σου ανθό,

γίνεται τότε φιλί υγρό  και τον γλυκοποτίζει,

τα σέπαλα του ανοίγουνε, δροσιά στα πέταλα του

και βίαια γέρνει  ο στήμονας στον ύπερο

κερνώντας τη δίψα του  με άγριο οργασμό