Άγριος είναι και κακοτράχαλος ο δρόμος,

Πυκνό, γεμάτο αγκάθια  χόρτο τον στενεύει,

Μου ‘χουν ξεσκίσει ρούχα, μα και σάρκα,

Ξεραμένα κλαδιά μου φάγανε τα πόδια,

Όμως δεν νοιάζομαι, δεν λοξοδρομώ, προχωρώ

Για την όχθη των ορχιδέων και για μάζεμα λωτών.