Γυναίκα!

Γυναίκα σκοτεινή και μυστήριο, Γυναίκα γυμνή και φως σαν ήλιος,

Πηγή μιας άνοιξης που δεν γνώρισε κανείς  ακόμα

Τίποτε δεν είναι πιο ζωντανό, τίποτε πιο ωραίο από το λίκνισμα σου

Μεγάλωσα στη σκιά της αναμονής σου

Προσμένοντας  τη γλύκα των χεριών σου

Ψάχνω ένα μεθύσι , πιο δυνατό απ’ το πιοτό

Κι η σκέψη σου σαν παλάμη θλίψης  χρωματίζει  τα όνειρα μου

Χείλη δαρμένα από ανέμους, βρεγμένα απ την αλμύρα της θάλασσας

Και με παλάμες  κυρτές που πήραν το σχήμα του στήθους σου

Διατρέχω τις καρπερές πεδιάδες σου που τρέφονται από αίμα

Και η ανάσα σου!  λυπητερή, τρυφερό τραγούδι της αγάπης

Γυναίκα,  ζωή είσαι, που διώχνει μακριά το θάνατο.