Πόσο ζηλεύω τα σμάρια των πουλιών

Όταν πετάνε ψηλά στον ουρανό

Και στις φωλιές τους πίσω πάνε.

Με δίκασες, με καταδίκασες  χωρίς να φταίω

και σαν απόκληρος  τώρα  πλανιέμαι,

Κοιτάζω σ’ Ανατολή και Δύση

Γυρίζω τα μάτια μου σε Νότο και Βορρά.

Κι αναρωτιέμαι, μα πότε θα γυρίσω εγώ;

Και μέρα νύχτα η μοναξιά με βασανίζει!