Γυναίκα

Στις χρυσές ώρες των δειλινών

Χάνονται τα σύνορα, σμίγει σώμα με σώμα

Ανάσα με ανάσα, κι αίμα με αίμα,

Φλέγεται ο ουρανός

Κι ανοίγει σαν ένα λουλούδι κόκκινο,

Που στάζουν δάκρια από τ’ άρωμα του

Και μου θυμίζει εσένα,

Γλυκιά, μα και άγρια,

Γλυκοφιλούσα, Θεά ανώνυμη,

Πόσο σ’ αγαπώ, Γυναίκα!