Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

Γυναίκα

Στις χρυσές ώρες των δειλινών
Χάνονται τα σύνορα, σμίγει σώμα με σώμα
Ανάσα με ανάσα, κι αίμα με αίμα,
Φλέγεται ο ουρανός
Κι ανοίγει σαν ένα λουλούδι κόκκινο,
Που στάζουν δάκρια από τ’ άρωμα του
Και μου θυμίζει εσένα,
Γλυκιά, μα και άγρια,
Γλυκοφιλούσα, Θεά ανώνυμη,
Πόσο σ’ αγαπώ, Γυναίκα!