Όλα στην αναμονή, σε εκκρεμότητα

κανείς δεν είν’ εδώ,

μόνο η μυρωδιά που πλανάται στη κάμαρα

κι εκείνος ο ανεπαίσθητος, αχνός ήχος απ’ το αίμα

μαρτυράνε πως κάποιος ίσως, να ζει εδώ,

ονειρεύεται  πως  έχει φύγει, πως δεν υπήρξε ποτέ,

μια γλυκιά απουσία είναι και ένα γλίστρημα μέσα στη σιωπή

πως κοιμάται με αγκαλιά τα  λόγια της νύχτας,

αυτά που προφέρονται προσεχτικά

μην τρομάξουν και ξυπνήσουν οι λέξεις,

και θορυβήσουν απρεπώς ,

η μοναξιά δεν είναι μόνη

πλήθος έχει αδελφών.