Μοναξιά

Πόσο όμορφη φαντάζει η μοναξιά,

Σαν ποτάμι μ’ ολόχρυσα νερά,

Και στις όχθες, κίτρινα κεφαλάκια οι παπαρούνες

Χορεύουν στα τραγούδια π’ αραδιάζει ο αέρας

Χέρια θανάτου μοιάζουν τα γύρω της γυμνά κλαδιά

Και μαύρες πεταλούδες μέσα τους φωλιάζουν,

Θάνατος όμορφος μου λένε σου ταιριάζει

Κάνε κρεβάτι σου του ποταμιού τα ολόχρυσα σεντόνια

Γλυκά τότε,  μια ανάσα πεθυμιάς με αγκαλιάζει

Να βγω ξανά να σεργιανίσω

Στα δυο ,τα μάτια σου τα καστανά

Και νέκταρ ζωής από τα χείλη σου

Να πιω και να μεθύσω.