Οι δικοί μου στίχοι

Απόψε γράφω  τους τελευταίους μου στίχους

αφού δεν μπόρεσα να υπερασπιστώ τα όνειρα μου,

και δεν στάθηκα της ποίησης , άξιος εραστής.

Φεύγω ντροπιασμένος, αφού,

κανένας στίχος δικός μου, δεν κρίθηκε άξιος

στην πυρά για να καεί,

οι  λέξεις μου δεν έγιναν καρφιά

κι ούτε έμοιαζαν με μικρή φωτιά

Κανένας δικός μου στίχος

δεν είχε κάτι καινούργιο να πει, ήσαν όλοι τους βωβοί,

κανένα άνθρωπο δεν εξόργισαν

και κανένα  καθεστώς δεν θορύβησαν,

παρά μόνο μειδιάματα σκόρπισαν

στα λιγδιασμένα στόματα των εξουσιών

που τα δικά τους λόγια είναι σιδερένιες αλυσίδες

και τραβάνε στα παζάρια την ανθρώπινη ζωή.