Παιδί μου..

Ίσως γιατί δεν ήμουν άξιος να λέγομαι άνθρωπος

και βολεμένος καθώς ήμουν σε κοιτούσα μ’ αδιαφορία,

ίσως γατί  φοβόμουν  την ηρεμία μου μην χάσω,

Για όλα αυτά, παιδί μου, σου ζητώ συγγνώμη

Με παγερή απάθεια σε παρακολουθούσα

διωγμένος  να τραβάς στο άγνωστο

φορώντας την ελπίδα πανωφόρι,

να γερνάς  πριν ακόμα γεννηθείς

και σαν κύμα να σβήνεις  σε ξένο ακρογιάλι,

Για όλα αυτά,  παιδί μου, σου ζητώ συγγνώμη

Τώρα κοιτώ δυο μάτια σβησμένα απ’ την αλμύρα

και κατηγορώ  τη θάλασσα πως έγινε του θανάτου σου κρεβάτι,

χωρίς ίχνος ντροπής,  σκύβω και σε φιλώ

στο μέτωπο σου το χλωμό που λάμπουνε  τ’ αστέρια,

κι αντί στο προσκεφάλι η μάνα να σου λέει παραμύθια

σου τραγουδάνε οι Θεοί και σε νανουρίζουν οι Αγγέλοι,

Για όλα αυτά, παιδί μου, σου ζητώ συγγνώμη