Έλα μην αργείς

 

Κάποιος μπήκε απόψε στα σπλάχνα μου απρόσμενα,

δεν πρόλαβα να δω το πρόσωπο του, μάλλον θα ήτανε αεράκι ξαφνικό,

όμοιο με νεκρή ψυχή που μόνο ρωγμές ανοίγει, και καθρεπτίζεται

σαν δήμιου σανδάλια, σε πάγο λείο και λευκό

 

φεύγοντας μ’ άφησε άδειο, και με χέρι κομμένο απ’ τον καρπό,

τ’ όνομα σου ζωγράφιζε το αίμα, καθώς έσταζε κόκκινο, ζεστό

 

τροχισμένο ψαλίδι, κι αυτό το βράδυ η απουσία σου

με σπρώχνει να βγω στους δρόμους σαν τρελός,

σε ψάχνω απεγνωσμένα, όπως δεν σ’ έψαξε κανείς

και ανακαλύπτω τα λόγια τα χαμένα στο φως των αστεριών

 

απόψε αγαπημένη μου, σε προσμένω, έλα μην αργείς,

σε νοιώθω να ανασαίνεις μέσα μου όσο σε σκέφτομαι

κι όλος ο πόνος σβήνει στην άκρη των δικών σου των χειλιών