Η μορφή σου

Κι αυτός ο μονότονος κι εκνευριστικός  θόρυβος

που δεν μ’ αφήνει να κλείσω μάτι όλη νύχτα

δεν είναι η βρύση που χάλασε και στάζει,

είναι οι μέρες μου, που χάνονται σαν σταγόνες νερού,

Κι αυτά τα παράξενα σχέδια ψηλά στο ταβάνι

δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ζωή μου

που σαν ιστός της αράχνης ολοένα και κλείνει,

Κι αυτό που ακούγεται  απ’ έξω να σφυρίζει

δεν είναι ο αέρας, παρά τα χείλη μου τα ματωμένα

σαν συλλαβίζουν την μορφή σου.