Βαδίζοντας στη κόψη του έρωτα

 

Αγάπη μου, απόψε δεν ψάχνω λόγια όμορφα για να σου πω

και δεν ξέρω από που ν’ αρχίσω, χάνω τον έλεγχο,

κάνω πέρα τα προσχήματα, σπάζω τα καθώς πρέπει,

στα πόδια σου γονατιστός σκύβω κι υποκλίνομαι

στ’ ολόγυμνο κορμί σου, οσμίζομαι τον ιδρώτα σου

σαν ζώο ορέγομαι το μέλι που κρύβεις στη πηγή σου,

και σε παρακαλώ, χάνω τον εαυτό μου, φλέγομαι

ποθώ σαν κάστρο να σε κουρσέψω, έτσι χωρίς αβρότητα,

άλλωστε δεν τη χρειαζόμαστε αφού το ξέρεις σ’ αγαπώ,

έλα κι εσύ αφέσου, στα χέρια μου να σε κρατώ με δύναμη

και με τη βιασύνη ενός αγροίκου αρσενικού που θέλει μόνο

να σε κατακτήσει, το πόθο το πυρωτικό για σένανε να σβήσω

 

Αγάπη μου, θέλω να δω τα μάτια σου να κλαίνε

όχι από πόνο αλλά απ’ την υπέρτατη ηδονή

αφού πριν από κάθε σου κύτταρο, πρώτα το μυαλό,  οργασμό

πρωτόγνωρο, δυνατό, καταρρακτώδη απόψε θα γνωρίσει

 

Αγάπη μου, απόψε θέλω να χωθώ όσο πιο βαθιά μπορώ

στ’ όμορφο κορμί σου, τα σπλάχνα σου να τα γευτώ,

ν’ αγγίξω τη ψυχή σου, κι η φωνή σου βραχνή, πηχτή, και

περισσότερο θερμή απ’ το ίδιο σου το σώμα

να με παρακαλάει, και με πρόστυχη τόλμη οι κινήσεις σου

να φανερώνουν έναν ακράτητο ζωικό ερωτισμό

μια πείνα μόνο για σάρκα που φλέγεται για σένα