Οι φίλοι μου

 

Οι δικοί μου οι φίλοι έχουν τη μεζούρα της αλήθειας στη καρδιά

και φοράνε ένα μαύρο κυκλάμινο στ’ αμίλητα τους χείλη,

έχουν σημαδεμένα κορμιά από τις μηχανές παραγωγής

και δίνουν όρκους του μεσημεριού πίσω από τις θημωνιές

 

Με φλογισμένες ανάσες κάνουν έρωτα γελώντας δυνατά

και τρώνε σε εστιατόρια με βρώμικα αποχωρητήρια και λιγδιασμένα τραπέζια

γεμάτα με ξεκούμπωτα θηλυκά και γυμνά αντρίκεια στήθη

και το βράδυ στο φως του λυχναριού, πίσω απ’ τις μισάνοιχτες γρίλιες

ψάχνουν σιωπηλά στο ευρετήριο απωλειών